Wychodząc naprzeciw prośbie naszej mieszkanki publikuję poniżej dwa wiersze jej autorstwa. Autorka wierszy liczy na szczere opinie dotyczące jej twórczości.
” Świt Słońca “
Przyjaźń Boga i człowieka . Poranna modlitwa w pięknych Rożnowickich kapliczkach na majowym różańcu z ludzi tłumem.
do przyjaźni nie potrzeba pieniędzy a serca
świat należy do Boga do nas należy świt słońca
to wielkie zaufanie żyć rankiem wstawać
i świtem różaniec święty odmawiać
jak cenne rubiny koraliki w swych dłoniach mieć
jasne serce w tak wielkim tłumie ludzkich serc
siebie odnaleźć w bieli nieskalane jak serce skruszone pokorą i wiarą
brudy ziemi wybielać w czerwieni twego serca Boże
Sercem witać dzień skupiam serce w sobie najczystsze narzędzie twarde jak dzwon augusta co bije nie skamieniałe jak głaz
miej serce i patrzaj w serce o świcie jak rano ty i on Bóg wstaje
bądź otwarty jak kufer z klejnotami
bądź moje serce dużej wagi
uwieńczone promieniem
serce moje przedziwne zawsze wstawaj o świcie
zamieniasz me ciało i krew w jedno
tajemnic wiele kluczem do mej świadomości prawdy
jesteś ty Boże
Krew zastygnie serce stanie
ja zabiorę cię serce w dłoni z sobą
drogą oświetloną
będę szła z panią w bieli
w ten ostatni czas niebo będzie w ciemnościach
w ciemnościach
będę szła z sercem
Bóg mi mleczną drogę wskaże {+}Amen
“Rozżalony Wiatr”
W Białej kurtce Pani stała
Cały świat oczarowała
wypatrywała rozwiązania
Stała widziała Piotrową stolicę
Gdzie On leżał ostatni już raz
Zapach trumny Go nie przerażał
Bo drogę do wieczności znał
nieskończony czas
Wiatr choć nie ma dłoni
na pięknej trumnie przewracał gwałtownie kartki ….
Nikt nie podszedł by przeczytać co wiatr słał to co pisało przewracane przez wiatr,
na placu w Rzymie gdy Jan Paweł drugi leżał raz ostatni tam
Widziałam pejzaż jego dłoni – różaniec
Wiatr wiał kartki przewracał
Nastał koniec gwałtowny oddech wiatru
Ostatnie tchnienie wiatru
Rozżalony wiatr zamknął mądrą księgę życia [+]
